دلم وصال میخواهد از جنس خودت..معبودم.
دلم گرچه غبار روزگاررا گرفته است.اما..هنوز هم تو را طلب میکند.گرچه ما اهل درد نیستیم وهنوز هم شهادتی بی درد طلب میکنیم …
اما…به رسم همان مهر ومحبت ازلی لت معبودم دلم تورا میخواهد دستان مهربانت را که به سویم گشوده ای…می شود.اینبار دستام را محکم تر بگیری؟
حراس دارم از دنیا ولجن زارش از قفل هایی که زندان می کنند انسانیت را…..
مهربانم….چگونه در یوالحساب با من تا می کنی؟
آیاباورکنم رهایم می کنی؟
وای برمن اگر با عدل خود مرا محاسبه کنی.
آیا باورکنم دستانی که همیشه با لطف ورحمتت مرا درآغوش می گرفت دگرپس می زند؟
حال که خود میدانی دل خستگی ام را …تومیدانی من جز تو هیچم..
تومیدانی من بی قرار وصال توام.گرچه خطا کارم…اما محبتت را به دو دنیا نمیدهم….
حق است اگرمرا به حال خود رها کنی…اما آنچه را که من شناخته ام لطف و کرمش رهایم نمی کند…
می دانم اگر بندگانت مرا رسوای زمانه کنند باززز هم مرا به آغوش گرمت می گیری..آه خدای خوبم …اگر بندگی نکرده ام درست…اما بندگان خوبت را دوست دارم…اگر معرفت نداشته ام درست…اما درپی معرفت تو بوده ام…
مهربانم دلیل زندگانی ام جز تو چیز دگری نیست..می شود…می شود چنان در بندم کنی که راه گریزی از درگاهت را نداشته باشم…
معبودم اگر چه با اعضا وجوارحم خوب عبادت نکرده ام …اما چشمانم را وقف محبت آل الله کرده ام …
آیاباورکنم هرآنکس که مهر علی در دلش خانه دارد اورا با دشمنانت جمع میکنی؟آیاباورکنم اعضایم را می سوزانی؟
حال آنکه تو حاضر بودی برروزهای نوکری ام برحسین را….چگونه معبودم حال که جز قدیسین نیستیم حال که مریم مقدس نیستیم.
می شود مرا به نوکری مادر سادات قبول کنی؟واسممان را جز ان الله یحب توابین قرار دهی؟من …..من میخواهم عزیزت شوم ..عزیزتو خدای خوبم….